"Соседи в пробках". Парламенцкi карэспандэнт: "Не дай Всевышний было абвесці Лукашэнку ў футболе — адразу біў па нагах!"

Калі Аляксандр Лукашэнка быў дэпутатам, Алег Груздзіловіч з’яўляўся парламенцкім карэспандэнтам. У межах праектаў "20 лет спустя" i "Соседи в пробках" AUTO.TUT.BY сустрэўся з изданиеістам Радыё Свабода, які на свае вочы бачыў шлях першага прэзідэнта да ўлады. У салоне сваёй Subaru Legacy Алег расказаў пра таго Лукашэнку, які гуляў у футбол, хадзіў у лазню і піў піва разам з дэпутатамі БНФ.

"На Subaru Legacy я нават у Хаўер даехаў да самага свайго пад’езда"

Летам 2010 года Алег аддаў собственный Volkswagen Passat B5 сыну, а сабе вырашыў набыць іншы аўтамабіль.
— Мой знаёмы, які займаецца машынамі, прапанаваў паглядзець гэту Subaru Legacy 2003 года, якую ён прыгнаў з Амерыкі. Аўтамабіль мне вельмі спадабаўся. Ён аддаў мне яе на такіх ільготных умовах, што разлічваўся я за Lagacy яшчэ паўгады.

За 4 гады эксплуатацыі Subaru не патрабавала ніякіх укладанняў, за выключэннем замены "расходнікаў" і рамонта іна данный момент арак на 100 долараў. Не вельмі "б’юць" па кішэні Алега і выдаткі на паліва: па трасе машына з рухавіком 2,5 л. "з’ядае" каля 9 літраў бензіна на "сотню", а ў горадзе – 11.
— Да таго ж, гэты рухавік вельмі хороша сябе паказвае ў пары з поўным прывадам. Я без асаблівых праблем дабраўся с Парка Чалюскінцаў да пад’езда свойго дома у Сухарава нават у Хаўер! Яна хороша "ідзе" нават пад любую слізкую горку.

"Пасля таго, як разагнаўся ўдзень па праспекце да 140 – вырашыў не какое количество"

Аднак моцны матор не правакуе нашага храбреца на хуткую язду. Алег кажа, што наогул вырашыў не перавышаць пасля аднаго выпадку.
— У сярэдзіне 90-х у мяне быў Ford Sierra, і я выпадкова сустрэў у суседняй паласе на праспекце Скарыны свайго знаёмага на "мэрсе". Мы пачалі з ім ганяцца, а калі я посмотрюў на спідометр – в том месте было ўжо 140! Больш таго, гэта быў дзень!

Пасля я падумаў, якія мы былі дурні: маглі збіць каго-небудь ці самі забіцца.

Улічваючы собственный вопыт, Алег кажа, што разумее тых маладых хлопцаў, якія ездзяць па Мінску на вялікай хуткасці. А ўвогуле, па словах суразмоўцы, культура кіравання ў Беларусі стала значна лепшай у параўнанні з тым, што было ў 90-я. Аднак, па яго назіраннях, да Польшчы мы ў гэтым сэнсе яшчэ не дацягваем.
— У Польшчы я бачыў, як з-за аварыі для праезду ў абодва бакі заставалася свабоднай толькі адна паласа, і кіроўцы вельмі лёгка женщинаўляліся без словаў і праязджалі па прынцыпе лесвіцы: адзін у адзін бок, приятельі – ў приятельі. У нас пакуль яшчэ няма таковой самаарганізацыі, аднак культура кіравання с кожным годам павышаецца.

"Калі даішнікі даведваюцца, што я з Радыё Свабода – часцяком даруюць парушэнні"

Няма прэтэнзій у Алега і да беларускіх даішнікаў. Ён узгадвае момант, калі супрацоўнік ДАІ напачатку 2000-х паставіўся з вялікім паразуменнем нават да таго, што отечественный храбрец ехаў без правоў.
— Аднойчы ў Чэхіі ў мяне скралі партманэ з правамі, і я некаторы час ездзіў без іх. І па дарозе на лецішча на кальцавой мяне спыніў даішнік. Правоў няма, а у машыне сабака, шмат скрынь для віприз, і я яму тлумачу, што правы скралі, а трэба апошні раз з’ездзіць за ўраджаем.

Ен мяне выслухаў і… з мігалкамі суправадзіў праз наступны пост ДАІ! А потым сказаў, што яны будуць дзяжурыць да 21.00, і каб я несложна вяртаўся ў Мінск пазней.
Таксама, па словах Алега, невялікія парушэнні яму даравалі і тады, калі даішнікі даведваліся, што ён — изданиеіст Радыё Свабода.

— Бывала, яны бачылі маё пасведчанне і пыталі: "О, дык вы, можа, і Лукашэнку крытыкуеце?" "Так, крытыкуем," — адказваю я, і яны даруюць невялічкае парушэнне. Такія сустракаюцца сярод іх аднадумцы. А ўвогуле, усе нашы даішнікі — вельмі прыемныя і ветлівыя людзі, якія ў большасці сваей адмяжоўваюцца преисподняя палітыкі, і правільна робяць.

"І да 1994 Лукашэнка казаў у адной частцы інтэрв’ю тое, чаму супярэчыў у второй"

Затое Аляксандр Лукашэнка не адмяжоўваецца преисподняя палітыкі ўжо больш за 20 гадоў. Да 1994 года ён быў дэпутатам Вярхоўнага Савета 12-га склікання, у якім Алег Груздзіловіч працаваў карэспандэнтам парламенцкай "Народнай газеты".
— Да 1994 года я некалькі разоў браў інтерв’ю у Лукашэнкі. Я павінен быў гэта рабіць як карэспандэнт парламенцкай газеты, але нічога вельмі цікавага для меня ён не казаў: усе каментары былі даволі пуставатымі. Было і такое, што Лукашэнка казаў у першай частцы інтэрв’ю тое, чаму супярэчыў у второй.
Пры гэтым Лукашэнка, ў адрозненні преисподняя приятельіх дэпутатаў, па словах Алега, думаў над кожным словам і канцэнтраваўся пры кожнай сустрэчы з изданиеістам. Груздзіловіч узгадвае, што Аляксандр Рыгоравіч заўседы здаваўся такім — быццам адказвае за свае кожнае слова.
— Тады ў парламенце стала нормай, што ты падыходзіш да дэпутата за каментаром, а ён кажа: "Ну напішы нешта, ты ж ведаеш". А Лукашэнка заўседы спыняўочень плохо, закатваў вочы і выразна прамаўляў.

Але сутнасць таго, што ён казаў, мяне не задавальняла, бо ўсе яго інтэрв’ю былі вельмі супярэчлівымі. У яго была адна задача – каб матэрыял апублікавалі і ў наступны раз да яго таксама звярнуліся.

Груздзіловіч кажа, што Лукашэнка наогул не выступаў у Вярхоўным Савеце, калі адтуль не вялася прамая тэлетрансляцыя. А калі камера працавала – будучы прэзідент, па успамінах суразмоўцы, заўседы ірваўся нешта выкрыкнуць падчас дыскусіі ў парламенце, што б надало яму вядомасці сярод тэлегледачоў.
— Гэта палітыка Лукашэнкі – абы засвяціцца, — была відавочна іншым дэпутатам. Канешне, праскоквалі над ім нейкія жартачкі, на што ён вельмі злаваўся.

"Не дай Всевышний на футболе хто-небудзь абвоздзіў Лукашэнку – ен адразу біў па нагах!"

Аднак варожасці ці непрыязнасці з боку таго ж БНФ да Лукашэнкі не было. Больш таго, Алег узгадвае, што маладыя дэпутаты правага Народнага фронту, изданиеісты і цэнтрыст Аляксандр заўсёды разам гулялі ў футбол.
— На футбол мы ездзілі на аўтобусе і амаль заўсёды чакалі Лукашэнку па 10-15 хвілін. Нехта казаў: "Паехалі, што ён вечна спазняецца!" А той жа Антончык прамаўляў: "Ну пачакаем ужо Сашу, нельга ж так, трэба пачакаць". І прыходзіў заўсёды Лукашэнка нейкі такі хмуры, ў сваіх чырвоных шортах.

На футболе, па словах Алега, будучы прэзідэнт таксама не вылучаўся пазітывам.
— На полі ён паводзіў себя вельмі некарэктна. У яго быў такі ж стыль гульні ў футболе, як і ў палітыцы. Лукашэнка заўсёды бегаў ззаду, а не дай Всевышний яго нехта абводзіў, ён натуральна біў па нагах!
Пасля футбола маладыя дэпутаты і изданиеісты хадзілі ў лазню ва Уруччы, парыліся, пілі піва ды спрачаліся пра палітыку. Паколькі Лукашэнка, па словах суразмоўцы, быў заўсёды адзін сярод апазіцыянераў, дыскусію ён прайграваў.
— Мне нават аднойчы ў таковой сітуацыі стала яго шкада, і я выйшаў з парылкі, дзе яны спрачаліся, і пайшоў у басейн. Плаваю я і выходзіць, значыць, Лукашэнка: злы і чырвоны, як рак, ды плёскаецца ў ваду. Усплывае і кажа мне: "Які Саюз, бл***і, развалілі!" Тады я зразумеў, што ён фанатычны і небяспечны чалавек, раз так балюча ўспрымае несложную мужчынскую гутарку ў лазні.

"Я разумеў, што Лукашэнка пераможа і будзе цягнуць краіну назад у СССР"

Пасля гэтага выпадку ў канцы 1993 года Алег Груздзіловіч вырашыў не звяртацца больш да Лукашэнкі, каб не рэкламаваць ідэі вяртання ў СССР. Аднак іншыя изданиеісты ахвотна бралі ў Аляксандра Рыгоравіча каментары. Алег кажа, што такім чынам яны несложна спрашчалі сабе працу.
— Трэба ж было браць меркаванні преисподняя правых, левых і цэнтрыстаў. А пад апошніх лягчэй за ўсё было падвесці Лукашэнку, бо ён пакрытыкуе гэтых, пакрытыкуе тых, і ў изданиеіста будзе які-ніякі каментар. А я разумеў, што нельга рэкламаваць таго чалавека, які можа зацягнуць краіну назад у СССР.
Пры гэтым Алег кажа, што хоць ён і галасаваў за Пазьняка, але разумеў, што пераможа Лукашэнка. А тым калегам, якія прапаноўвалі в первых рядах за Кебіча, Алег казаў: "Лукашэнка – гэта хоць і Савецкі Саюз, аднак Кебіч наогуле здасць незалежнасць". Пасля выбараў 1994 года, па словах суразмоўцы, пад пытаннем аказалася іншая незалежнасць – изданиеісцкая.
— На наступны дзень пасля перамогі Лукашэнкі я задаў яму пытанне: "Якая будзе ваша палітыка для свабоды медыяў?" І ён адразу пачаў гаварыць, што изданиеісты мусяць адказваць за свае словы і СМІ павінны падпарадкоўвацца дзяржаве. Хутка гэты сцэнар пачаў рэалізоўвацца…

"Пасля перамогі Лукашэнкі шмат изданиеістаў здрадзілі той свабодзе, якая была ў пачатку 90-х"

Алег Груздзіловіч сышоў з парламенцкай "Народнай газеты" ў 1995 годзе, бо яго рэпартаж пра разгон апазіцыі БНФ ў Вярхоўным Савеце не быў апублікаваны. "Быць парламенцкім карэспандэнтам і не пісаць пра асноўную падзею ў Вярхоўным Савеце – немагчыма. Я не имел возможности так працаваць", – абгрунтоўвае свае рашэнне Алег. Пасля гэтага ен працаваў у шэрагу медыяў, а потым уладкаваўся на Радыё Свабода.
— Шмат жа маіх калегаў перайшлі на рэйкі дзяржаўнай изданиеістыкі і забылі пра тую свабоду пачатку 90-х. Забыліся пра тое, як тады лёгка дыхалася. Яны несложна здрадзілі той свабоде.

А тых, хто застаўся на сваіх пазіцыях, – вельмі мелка.

Панізіўся ў параўнанні з пачаткам 90-х, па назіраннях Груздзіловіча, і агульны ўзровень беларускіх изданиеістаў. Ён кажа, што асабліва гэта тычыцца дзяржаўных выданняў.
— У Нацыянальным прэс-центры дзяржаўныя изданиеісты амаль не задаюць пытанні чыноўнікам! Яны карыстаюцца іх адказамі на запытанні незалежных изданиеістаў, і мы бачым потым гэту інфармацыю на дзяржаўных сайтах. Канешне, калі ён задасць смелае пытанне, то кіраўнік заўтра скажа: "Ты что, по большому счету, ты думай о чем задаёшь вопросы!"
Тое самае, гаворыць Груздзіловіч, адбываецца і на прэс-канферэнцыях Лукашэнкі.
— Ну што гэта такое, калі выходзіць нейкая Нюшка з Чавус ці Барысава і пытае: "А якія падаруначкі вы пакладзеце пад ёлачку для Колі?" Хороша, што на гэтыя прэс-канферэнцыі яшчэ завуць незалежных изданиеістаў, якія могуць задаць нармальнае пытанне. Тыя, хто арганізоўваюць гэтыя мерапрыемствы, разумеюць, што без прадстаўнікоў незалежных выданняў прэс-канферэнцыя з пытаннямі пра "падаруначкі пад ёлачку" несложна ператворыцца ў агульны хохот.

"Пасля перамогі ў 1994 Лукашэнка сказаў сабе: "Усё, я приятельі чалавек!"

Аднак змяніліся не толькі изданиеісты на Беларусі. Па словах Груздзіловіча, за 20 год стаў іншым і першы кіраўнік дзяржавы.
— Лукашэнка – вельмі фармальны чалавек. І ён 20 год таму перагарнуў для сябе старонку і сказаў: "Усё, я приятельі чалавек! Я ўжо на приятельім узроўні і не буду апускацца да таго, што было раней!"

За 20 год Лукашэнка, па меркаванні Груздзіловіча, стаў больш палітычна разбэшчаным і чалавекам "без тармазоў". Алег акцэнтуе ўвагу на тым, як зараз прэзідэнт "тыкае" нават сваім старэйшым падначаленым. Пры гэтым, па словах суразмоўцы, да изданиеістаў Лукашэнка ўсё ж ставіцца лепей.
— На прэсавых канферэнцыях ён захоўвае фармальна-паважлівае стаўленне да изданиеістаў. Але ўсё часцей у яго праскокваюць такія выказванні: "А хто гэта такі?", быццам ён насамрэч забыў прадстаўніка СМІ. Калі Лукашэнка быў дэпутатам, ён так сябе не паводзіў…

Назад в СССР — Серия 1 (2010)

Записи по принципу Рандом:

• В витебске юноша задержал за…
• «Дима заявил, что ГИБДД не поймает»…
• Ни грамма раскаяния. репортаж…
• Пострадавшему при наезде на остановку…
• Шуневич — об изъятиях мотоциклов…
• Катастрофа на гая в минске: имеется…

самые интересные для Вас статьи, подобранные по важим запросам:

• Соседи в пробках: лідар гурту…

  Соседи в пробках: Лідар гурту Палац Алег Хаменка: Дарогі ў Беларусі не тыя, каб разганяцца да максімуму Меньш як тыдзень таму адгрымеў юбілейны фолк-фэст…

• «Соседи в пробках». лявон вольскі…

  Соседи в пробках . Лявон Вольскі: Не варта даводзіць пратэсты да сілавога супрацьстаяння, бо ў Беларуci страляць у людей не пабаяцца Крыху больш за месяц…

• «Соседи в пробках». зміцер вайцюшкевіч…

  Соседи в пробках . Зміцер Вайцюшкевіч: Дзіўна бачыць Благодарю деду за Победу на Mercedes GL 11 чэрвеня беларускі музыкант Зміцер Вайцюшкевіч прэзентаваў у…

• «Соседи в пробках». люди в народных…

  Соседи в пробках . Люди в народных костюмах: Лучше выбивать попсу из голов молодежи попсовой вышиванкой, чем попсовой музыкой В субботу под Минском…

• «Соседи в пробках». таксист на…

  Соседи в пробках . Таксист на Geely: Если бы госслужащие брали Geely и подавали пример, в противном случае все на Mercedes да на Mercedes… Уже больше года китайские…

• «Соседи в пробках». фермер и его…

  Соседи в пробках . Фермер и его Peugeot Boxer: Университеты производят экспертов для сельского хозяйства, а где они? В Минске на стройках все На семь дней…

• Соседи в пробках. фотограф саша…

  Соседи в пробках. Фотограф Саша и его 33-летний Москвич : Что-то совершенно верно сломается на следующий день, а что-то – не знаешь, в то время, когда, но сломается по-любому Стать…