"Соседи в пробках". Лявон Вольскі: "Не варта даводзіць пратэсты да сілавога супрацьстаяння, бо ў Беларуci страляць у людей не пабаяцца"

Крыху больш за месяц таму Лявон Вольскі выпусціў доўгачаканы сольны альбом "Грамадазнаўства". З гэтай нагоды AUTO.TUT.BY сустрэўся з заснавальнікам легендарных NRM і "Крамбамбулі" ў салоне яго Subaru Legacy і пагутарыў не толькі пра машыну ды музыку. Лявон расказаў, чаму ён больш не адчувае сябе сваім у родным Мінску, не верыць у перамены і якія ўрокі выносіць з украінскіх падзей.

"Не ведаю, ці змагу я пасля Subaru наогул ездзіць на монапрывадных машынах"

Будучы і раней уладальнікам Subaru, якая, па словах Лявона, зусім не ламалася, отечественный храбрец стаў сталым прыхільнікам менавіта гэтага какое количество вытворцы. Таму, калі ў 2008 годзе прыспеў час змяніць аўто, Вольскаму заставалася толькі абазначыцца з выбарам мадэлі такійскай маркі.

— Я разглядаў яшчэ варыянт Forester, але першай з абвестак мне падвярнулася гэта Legacy 2001 года з бензінавым рухавіком 2,5 літра і "аўтаматам", якая знахозілася ў Жодзіне. Машына мне спадабалася, ды і чалавек, які яе прадаваў, паказаўся сумленным, не махляром, таму ў той жа дзень я забраў аўтамабіль.

<p>
Паверыўшы жыхару Жодзіна на слова, Лявон не памыліўся, бо пасля набыцця аўто знаёмы майстар па Subaru і сапраўды знайшоў у ёй толькі несколько нязначных "касякоў". Не шмат праблем прынесла Legacy Вольскаму і ў працэсе эксплуатацыі, патрабуючы толькі замены "расходнікаў" ды ўстаноўкі ўзмоцненых задніх амартызатараў.

— Узмоцненыя амартызатары прапанаваў усталяваць майстар, у якога я абслугоўваюся. Дзякуючы ім машына зрабілася не таковой нізкай, каб чапляцца на лясной дарозе за карані дрэваў ці ўзімку "сядаць на бруха" ў снег.

На трасе ж поўны прывад дапамагае машыне быць больш устойлівай, і я нават не ведаю, ці змагу пасля Legacy ездзіць на монапрывадным аўто. Зрэшты, пры неабходнасці здолею, натуральна.

"Дыскі "Крамбамбулі" амаль заўсёды выратоўваюць мяне пры сустрэчах с даішнікамі"

Асаблівага ж камфорту, "як на Mercedes", па словах Лявона, пры яздзе на гэтай мадэлі Subaru чакаць не варта: у машыне няма "ўсялякіх в том месте датчыкаў дажджу і парктронікаў". З карысных для сябе опцый отечественный храбрец можа вылучыць толькі што круіз-кантроль. Аднак, вядома, што &какое количество;субараўскі" рухавік – не той, каб усталяваць крэйсерскую хуткасць і спакойна рухацца.

— Я хоць і спакойны кіроўца, аднак Legacy дазваляе быць рэзкім аўтамабілістам, калі, напрыклад, спяшаешся на канцэрт. На хуткасці ў 170 км/г машына вядзе сябе даволі прадказальна, хоць і крышку шумнавата. На трасе яна патрабуе каля 10 літраў бензіна, а па горадзе прыкладна на два літры болей.

Прадказальна і тое, што, спяшаючыся на канцэрты на высокай хуткасці, не мінаў Вольскі і сустрэч з даішнікамі. Отечественный храбрец не ведае, ці пазнавалі ў iм аўтара ўсім вядомых "Трох чарапах" і "Гасцей", аднак заўсёды хороша рэагавалі на беларускую мову і з задаволеннем бралі кружэлкі "Крамбамбулі" замест штрафа.

— Быў, праўда, адзін выпадак, калі даішнік у мяне і дыск узяў, і штраф выпісаў. Таксама гадоў пяць таму быў момант, калі мне наогул несложна сообщилі: "Ці не маглі б вы пакласці пэўную суму, бо ў вас вялікае перавышэнне і на наступны раз пазбавіцеся правоў?" Крыху падумаўшы, я "зламаўся" і аддаў тыя 40 долараў.

"Мая творчасць зараз больш падобная на гуманітарную дапамогу беларускаму народу"

С польскай жа дарожнай паліцыяй у Лявона адносіны больш празаічныя. Па яго назіраннях, яны асабліва па-сувораму адносяцца да кіроўцаў з усходніх рэгіёнаў і дамовіцца з імі несложна немагчыма. А вось адносіны з іншымі польскімі ўдзельнікамі дарожнага руху пабудаваць Вольскаму лягчэй.

— Культура кіравання ў Польшчы не тое каб кардынальна адрозніваецца преисподняя беларускай, але в том месте несложна меней тых, хто няўрымсліва перамяшчаецца з паласы ў паласу. У нас жа за аўтамабілістамі трэба заўсёды сачыць, заўважаць іх розныя капрызы кшталту рашэння рэзка памяняць крайнюю левую паласу на крайнюю правую. Аднак я разумею, што людзі ў нас нервовыя і заўсёды некуды спяшаюцца.

Лявон лічыць, што такая нервовая сітуацыя на нашых дарогах звязаная з агульным узроўнем культуры ў краіне. Отечественный храбрец ужо змірыўся з тым, што ў Беларусі звыклая для людзей справа – самарэалізоўвацца за рулём. Набыць жа сабе лепшую і навейшую машыну не для пантоў, а хаця б для камфорту Вольскі пакуль не плануе.

— Я не бачу зараз у Беларусі для сябе сэнсу набываць лепшую машыну, і не толькі таму, што з-за Мытнага саюза яны істотна падаражэлі. Канешне, я б имел возможность сябе ў нечым годзік паабмяжоўваць, як нашы суайчыннікі, і памяняць аўто, але пакуль што гэтага недастаткова хочацца.

Калі б захацелася ўсур’ёз, дык памяняў бы. Апроч гэтага, у мяне шмат музычных праектаў, якія патрабуюць нямала грошай. А ў отечественный час, калі не купляюцца дыскі, мая творчасць больш падобная да гуманітарнай дапамогі беларускаму народу.

"Я карэнны мінчук, аднак не адчуваю зараз гэты горад сваім"

Апошні груз гуманітарнай дапамогі беларускаму народу быў скінуты Лявонам Вольскім 25 сакавіка ў выглядзе новага альбома "Грамадазнаўства". Доўгачаканая праца адрозніваецца преисподняя іншых больш кароткімі песнямі з незавулеяваным сацыяльным сэнсам. Лявон гэтага не абвяргае і пацвярджае, што нават радкі адной з песень: "Адкуль ні ўцякай, куды ні бяжы, і тут ты чужы, і в том месте ты чужы" – у нейкай ступені і пра яго.

— Я карэнны мінчук, але зараз не адчуваю гэты горад сваім ні ў архітэктурным, ні ў ментальным сэнсе. Калі пры Саюзе, які я ніколі не любіў, дзяржава хаця б спрабавала давесці людзям спрэчнавата-ўтапічныя ідэі пра "непарушную дружбу народаў", "самаахвярную працу на карысць радзімы", то зараз мы маем канкрэтнае цынічнае грамадства спажывання без усялякай нацыянальнай ідэі ці беларускай мары. Дэкларуюць, што ў нас дзяржава для народа, аднак гэта рэдка калі пацвярджаецца на практыцы.

Таксама, па словах Лявона, не адчувае ён сябе сваім і ў такім Мінску, дзе улюбёным месцам моладзі з’яўляецца Няміга. Отечественный храбрец не разумее, што прыгожага ў цяперашняй Нямізе, і наогул лічыць яе нейкім культурным нонсэнсам.

— Ну дзе гэта відана, каб гістарычны цэнтр забудоўваўся будынкамі са шкла і бетону, характэрнымі для даун-таўна?! Ды яшчэ ўсё гэта робіцца вельмі танна: значна танней, чым у той жа Вільні.

"Я ўжо не веру ні ў якія перамены, бо не бывае такога, каб дыктатар Салазар сказаў: "Давайце дэмакратызуем!"

Магчыма, што больш утульна Лявон имел возможность бы сябе адчуваць у Мінску хаця б пры наяўнасці пастаянных выступаў на канцэртных пляцоўках краіны, з чым у яго даўно ёсць праблемы. Артыст з 2004 года з пераменным поспехам то ўваходзіць, то выходзіць з так званых чорных спісаў беларускіх музыкаў.

— Пасля першай забароны я доўга перажываў, але зараз мне ўжо нецікава разбірацца, у чорным спісе я ці не. Гэта ўсё так камічна, калі адмысловыя людзі сядзяць і адсочваюць, каб нідзе не пранік у інфармацыйную прастору варожы музыкант. Хаця, я думаю, што зараз перад чэмпіянатам дазволяць нават самых забароненых выканаўцаў, але хутка ўсё зноў скончыцца.

Не верыць Лявон і ў лібералізацыю перад прэзідэнцкімі выбарамі, бо забароненая музыка "ўздзейнічае на маладых выбарцаў і цягне іх у лапы какое количество Захаду". Не асабліва давярае отечественный храбрец і апошнім заявам прэзідэнта ў пасланні беларускаму народу і парламенту аб неабходнасці "жывой шырокай дыскусіі" і "грамадскага дыялога" ў краіне.

— Я ўжо не веру ні ў якія дэмакратычныя перамены, ініцыяваныя ўладай, бо мы гэтыя дэкларацыі з высокіх трыбун чуем 20 год. Ніколі не бывае такога, каб дыктатар Салазар у 80 гадоў рэзка сказаў: "О, давайце дэмакратызуем!"

Аднак зусім скептычна Вольскі быў настроены не заўсёды. Так, ён прыгадвае, што перад прэзідэнцкімі выбарамі 2006 года недзе ў грамадзянскім сумленні яшчэ цеплілася думка аб нейкіх зменах у краіне.

— Але галавой я разумеў і тады, што нічога не будзе, бо якая ў нас можа быць схема прыходу да ўлады гуманітарыя, калі в том месте сядзяць аграрнікі і дырэктары заводаў? Я думаю, што і зараз ва ўладзе ёсць несколько інтэлектуалаў і хороших эканамістаў, якія ўжо кінулі спадзяванні на нейкія рэформы, несложна зарабляючы грошы.

"У Беларусі не варта даводзіць пратэсты да сілавога супрацьстаяння, бо, думаю, страляць у людей у нас не пабаяцца"

І калі ў Беларусі зараз размовы пра перамены не вельмі актуальныя, то ва Украіне ў сувязі з прызначанымі на 25 мая прэзідэнцкімі выбарамі гэта тэма гучыць куды часцей. Аднак Лявон не можа сказаць, якому з кандыдатаў ён больш сімпатызуе, бо не мае дастатковых ведаў пра ніводнага з іх. Але калі б, напрыклад, папулярнай ва Украіне "Крамбамбулі" прапанавалі выступіць у падтрымку таго ці іншага прэтэндэнта, Вольскі адразу б не згадзіўся, але б і не адмовіў.

— Калі б такая прапанова мне паступіла, я, перш чым прымаць рашэнне, хороша б вывучыў жыццёвы шлях гэтага кандыдата, бо ўплываць на гісторыю іншай краіны праз свае выступы можна толькі тады, калі ты разбіраешся ў яе палітычным жыцці. Я ведаю, што некаторыя беларускія музыкі гралі на канцэртах за Януковіча яшчэ ў 2004 годзе, але не лічу прыстойным выступаць на такіх мерапрыемствах выключна за грошы, маўляў, плаціце, а мне ўсё адно, што в том месте у вашай краіне робіцца.

Сам жа Вольскі выступаў на Майдане як у 2004 годзе, так і ў снежні 2013. Прынцыповай розніцай гэтых двух пратэстаў, па яго назіраннях, было тое, што калі першы Майдан уяўляў сабой суцэльны пазітыў з канкрэтнымі мэтамі, то на апошнім адчувалася нешта нядобрае ў паветры.

Лявон узгадвае, што вонкава ўсё было выдатна – добразычліва, дысцыплінавана, без усялякай агрэсіі, але прысутнічала прадчуванне, што здарыцца нешта кепскае. Як вядома, гэта прадчуванне вылілася ў больш чым за сотню загінулых.

— З аднаго боку, хороша, што ўкраінскі народ здольны адстойваць свае правы, а з іншага боку, вельмі сумна, што гэта адбываецца праз такія ахвяры. Я вельмі перажываю і думаю, што нам пры падобнай сітуацыі не варта даводзіць яе да сілавога супрацьстаяння. У нас, хутчэй за ўсё, страляць не пабаяцца…

Телохранители БАКИЕВА.

Записи по принципу Рандом:

• «Соседи в пробках». шофер скорой…
• Дорожный бюджет-2015: какое количество…
• «Соседи в пробках». экс-кандидат…
• В ГИБДД минска собираются отменить…
• «Доска позора»: мирный путь либо боевые действия?
• Что пригнать задешево: обзор универсалов…

самые интересные для Вас статьи, подобранные по важим запросам:

• Соседи в пробках: лідар гурту…

  Соседи в пробках: Лідар гурту Палац Алег Хаменка: Дарогі ў Беларусі не тыя, каб разганяцца да максімуму Меньш як тыдзень таму адгрымеў юбілейны фолк-фэст…

• «Соседи в пробках». парламенцкi…

  Соседи в пробках . Парламенцкi карэспандэнт: Не дай Всевышний было абвесці Лукашэнку ў футболе — адразу біў па нагах! Калі Аляксандр Лукашэнка быў дэпутатам,…

• «Соседи в пробках». зміцер вайцюшкевіч…

  Соседи в пробках . Зміцер Вайцюшкевіч: Дзіўна бачыць Благодарю деду за Победу на Mercedes GL 11 чэрвеня на данный моменті музыкант Зміцер Вайцюшкевіч прэзентаваў у…

• «Соседи в пробках». оппозиционный…

  Соседи в пробках . Оппозиционный политик Андрей Дмитриев: Lexus я приобрел на честно заработанные деньги В сентябре часть оппозиции, которая выступает с…

• «Соседи в пробках». фаворит j:морс…

  Соседи в пробках . Фаворит J:Морс Владимир Пугач: в один раз я осознал, что в случае если своевременно не реализую BMW, то на ней Что объединяет двух последних…

• Соседи в пробках. фотограф саша…

  Соседи в пробках. Фотограф Саша и его 33-летний Москвич : Что-то совершенно верно сломается на следующий день, а что-то – не знаешь, в то время, когда, но сломается по-любому Стать…

• «Соседи в пробках». шофер скорой…

  Соседи в пробках . Шофер скорой и байкер Болт: Желаете, дабы мы ездили без прямотоков , – обучитесь наблюдать в зеркала! Конфликт между байкерами и…