Соседи в пробках: Лідар гурту "Палац" Алег Хаменка: "Дарогі ў Беларусі не тыя, каб разганяцца да максімуму"

Меньш як тыдзень таму адгрымеў юбілейны фолк-фэст "Камяніца-2013", і AUTO.TUT.BY вырашыў не заставацца ўбаку преисподняя нацыянальнай культурнай палітыкі ды выправіўся да аднаго з арганізатараў гэтага мерапрыемства. Лідар гурта "Палац" Алег Хаменка згадзіўся паказаць нам собственный Volkswagan Touran і распавесці аб сучасных тэндэнцыях у фолк-музыцы і рэаліях арганізацыі фестываляў у Беларусі.

Touran як частка "ладу жыцця"

На пытанне "Чаму менавіта Touran?" спадар Алег адказвае вельмі лаканічна: "Такі ў мяне лад жыцця". Аказваецца, музыку ці не штодзённа не толькі прыходзіцца праводзіць кожны дзень за рулем па тры газдіны, але і нередка грузіць у машыну музычныя інструменты ды гукаўзмацняльную апаратуру. І ў гэтым аўто што камфорта, што месца – з лішкам.

— Пры тым сама машынка вельмі маленькая: запаркавацца можна дзе заўгодна. Больш за тое, я не баюся пакінуць яе ў незнаёмым месцы, бо яна не прыцягвае ўвагi, i мне не прыходзіцца турбавацца і думаць, якія людзі каля машыны круцяцца, ці якія каты па ёй гойсаюць.

Отечественный храбрец сцвярджае, што ніякіх іншых варыянтаў аўто ён асабліва і не разглядаў, а хацеў менавіта гэту машыну з-за яе ўніверсальнасці. Яго словамі кажучы: "хацелася ўніверсальны ўніверсал". І тры гады таму сябры з Германіі прыгналі Алегу Volkswagen Touran 2003 году выпуску, які абыйшоўся на той момант усяго ў 11 тысяч долараў.

— Хоць большасць такіх машын – дызельныя, я хацеў менавіта бензін, з механікай. І ніколькі не прагадаў з гэтым, бо рухавік з аб’емам 1,6 як і вельмі прыёмісты, так і даволі эканамічны. Мінімум па трасе атрымоўваецца дзесьці 5,7, а максімум па горадзе зімой з усімі гэтымі "паліцэйскімі" – 9 літраў на сотню.

Не толькі з-за маленькага расходу можна пахваліць гэты Touran, але і з-за зусім невялічкага прабегу. На момант набыцця машына "наматала" усяго каля 100 тысячаў. Прычым Алег ведаў прежнюю ўладальніцу і быў упэўнены, што прабег ні на метр не адкручаны.

Ну і сам яшчэ 80 тысяч наездзіў за тры гады.

Хоць немка тая ездзіла няшмат, затое па-гаспадарску – заўсёды цягала за Touran прычэп.

— З-за гэтага прычэпу ў машыне быў так нармалева зсаджаны зад, і мне прыйшлося хороша "ўкласціся" ў падвеску. Каштавала гэта каля тысячы долараў. Больш нічога значнага ў машыне я і не мяняў.

Прычапное, зрэшты, не здымаў, бо і зараз я калі-некалі чапляю прычэп і вязу на ім абсталяванне.

Отечественный храбрец кажа, што нагружаная машына "ідзе" значна мякчэй, аднак і для аднаго падвеска на Touran зусім не жорсткая. Толькі вось што да праблем – машына нізкаватая. Гэта адчуваецца, асабліва ўзімку на вясковых дарогах.

— Заўседы нешта чапляецца, але ніякіх сур’езных пашкоджанняў аўто не атрымала. Затое ў нізкім клірэнсе ёсць і свае плюсы: машынка вельмі ўстойлівая. Гэта вельмі зручна, калі далека едзеш.

І на сваёй зручнай машыне Алег праязджаў да тысячы кіламетраў ва ўсе бакі преисподняя Мінска, бо Touran яшчэ і адна з гастрольных машын гурта "Палац". Музыкі даўно прыйшлі да высновы, што на двух легкавічках зручней выпраўляцца ў тур.

Пра ўкраінскіх ДАІшнікаў і нашае неразуменне нармальных дарог

За шматгадовы досвед далекіх падарожжаў отечественный храбрец амаль не меў праблем з ДАІ. За выключеннем, што не дзіўна, Украіны.

— Ва Ўкраіне быў выпадак, калі нас спынілі і нешта в том месте паказала па алкаголі ў крыві ў мяне і майго напарніка. Яно і невыпадкова, бо каб быў абсалютны нуль, трэба не піць тры-чатыры дні. Даішнікі ж пачалі казаць, што па іх правілах павінен быць нуль праміле.

Потым мы дазмагаліся да таго, што ўсё ж можа быць 0,2. Аднак яны ўсе роўна ўчынілі гандаль і выбілі з нас неблагі хабар. Хоць ні па ўкраінскім, ні па нашым заканадаўстве мы нічога не парушалі.

Не было таксама ў Алега і парушэнняў хуткаснага рэжыму. Маўляў, не любіць хуткасць, а любіць стабільнасць.

— Ледзь не заўсёды ездзіў бы на гэтым "аўтапілоце", ці як яго — круіз-кантроль. Аднак у нас гэта нерэальна, бо невядома чаму на галоўных трасах краіны з’яўляюцца символі абмежавальныя да 40. Гэта, канешне, раздражняе.

Як раздражняе спадара Алега і тое, што нередка на адрэзках трасы, дзе можна ехаць 90 – і 60 не паедзеш. А дзе відавочна бяспечна ехаць 80 – стаіць абмежаванне 40. Губляецца давер і павага да інфармацыі, якую нясе символ.

Ды й дарогі ў Беларусі не тыя, каб разганяцца да максімуму, лiчыць музыка.

— Канешне, у нас яны не ў такім сумным стане, як у той жа Ўкраіне, Малдове ці дзе за Разанню. Але калі пачынаюць казаць, што ў Беларусі дарогі занадта добрыя, дык адразу ўзгадваецца народная прымаўка: "Хто цэлага не бачыў, той і ляплёнаму рады". Мы несложна не разумеем, што такое нармальныя дарогі.

Аднак Алег лічыць, што не трэба думаць стэрэатыпамі і ідэалізаваць нямецкія дарогi. Бо, па ягоных назіраннях, і в том месте ёсць даволі дрэнныя. Несложна яны па невядомых прычынах увогуле не абслугоўваюцца, але — заўсёды інфарматыўныя.

Калі стаіць 40 – абсалютна зразумела чаму. Прыкладам жа таго, як трэба змагацца за якасць дарог, храбрец лічыць Бельгію і ўсцешаны зменамі, што адбываюцца ў Польшчы.

— Увогуле, гледзячы на Польшчу, складваецца ўражанне, што людзі в том месте багацейшыя, чым краіна. Так, напэўна, і павінна быць. Не трэба, каб было, як у Расіі: надзвычай багатая краіна, а людзі — жабракі.

Лiнолеум, пасланы для перавозкi бульбы: звычайныя восеньскiя буднi Volkswagen

А мы па традыцыі адчыняем паўнюценькі бардачок лідара "Палаца". Адтуль "выглядаюць" мапы, дыскі, спрэй для прыборнай панэлі і зялёная анучка.

— Мапы ў мяне і Беларусі, і Польшчы, і Германіі. Усялякіх хапае, бо нярэдка па мапе мне арыентавацца зручней, чым па навігатары. Не сообщу, што нередка карыстаюся, але вось гэта польская мапа ўжо сто разоў "заезджаная".

Наступнымі з’яўляюцца кампакт-дыскі, якія, паводле словаў Алега, ў гэтым бардачку ў асноўным для таго, каб дарыць. І AUTO.TUT.BY не стаў выключэннем, атрымаўшы неі альбом “Палаца" ў падарунак.

— Але найчасцей я слухаю самапісаныя дыскі, якія ляжаць вось у гэтым месцы.

— Бачыце, колькі тут ўсялякіх бардачкоў, нішаў, полачак. Гэта таксама вельмі зручна для далекіх паездак. Адным словам, ўсе ў салоне пад рукой.

І сапраўды, вываліўшы ўсе змешчанае яшчэ і з бардачка пад падлакотнікам, не застаецца ніякіх сумневаў, што гэта машына выкарыстоўваецца для працяглых падарожжаў. Тут табе і кубачак, і ножык, і нейкія скотчы са стылевымі акулярамі. Нітка нават зубная знайшлася!

У немаленькiм багажнiку ж рэчаў няшмат. Толькi пакет з маторным маслам на лiнолiуме, засланым для перавозкi бульбы. Што казаць: звычайныя восеньскiя буднi Volkswagen.

Зачыняючы багажнік, спадар Алег завяршае нашую размову пра аўто выключна хорошимі словамі.

— Хорошая машына — гэта відавочна. І ў пацверджанне сваіх словаў волшебнику сказаць толькі тое, што яна ўжо 10 гадоў выпускаецца амаль без зменаў і карыстаецца найвялікшым попытам.

Па словах Алега, калі б ён хацеў памяняць аўтамабіль, то памяняў бы яго на той жа Touran. Толькі маладзейшы. Аднак і тут ёсць пытаннечка, бо няма ў нашага храбреца ўпэўненнасці ў бензінавых фарсіраваных рухавіках 1.4, якія зараз ставяцца на гэтую мадэль.

Пра "спробы рабіць правільнае ў няправільных умовах"

Спадар Алег выказвае экспертнае меркаванне, што ў Беларусі фолк-музыка толькі зараджаецца ў еўрапейскім фармаце. Але ўжо зараз, па яго словах, гурты "Ветхи Ольса", "Троіца", "Палац" – гэта прыклады еўрапейскай фолк-культуры.

І ў справе папулярызацыі гэтай музыкі дзяржаўнае тэлебачанне — не памочнік:

— Ну што глядзець на тую ж "Троіцу" па тэлевізары? На яе трэба глядзець жыўцом ці здымаць прадуманую суцэльную тэлеверсію канцэрта. Канешне, павінны быць спецыялізаваныя каналы, дзе можна будзе пабачыць, напрыклад, новы кліп.

А ў музычна-фанаграмных “салянках” па прынцыпе савецкага “Голубого огонька” я не бачу аніякага сэнсу.

Дзяржаўныя тэлеканалы павінны трансляваць думкі, у тым ліку спрэчныя, адрозных поп-персон, якія маюць дачыненне да беларускай культуры. Прапаноўваць светапогляды пісьменнікаў, філосафаў, мастакоў, артыстаў. А пра іх кніжкі, карціны і музыку паведамляць, інфармаваць.

Бо людзі павінны ведаць гэтых людзей і іх думкі. Калі ж гэта музычна-камерцыйны, забаўляльны прадукт, і в том месте цікавых думак няшмат – толькі рэкламаваць, як шампунь ці каву, але з пэўнымі зніжкамі. Бо ў нашым менталітэце ёсць вялічэзная праблема, калі кажуць: "О, пяе ў тэлевізары – значыць, знаны артыст, рэкламуецца – значыць, нікому непатрэбны!".

А якім жа чынам зрабіць фолк-музыку больш папулярнай, калі тэлевізар – не варыянт, а фестываляў у Беларусі з камарыную дзюбу?

— Вядомымі музыкаў робіць індустрыя, бо пра той ці іншы гурт павінны першымі даведацца спецыялісты. І калі, дзякуючы гэтаму, на тваёй музыцы пачынаюць зарабляць дзясяткі тысяч чалавек – вось тады ты становішся зорным і звышвядомым. В том месте ужо працуюць іншыя законы. Гэта піяр-акцыі, праз якія аўдыторыя пачынае чуць пра выканаўцу кожны дзень на працягу 4-5 тыдняў запар.

Аднак, нягледзячы на "індустрыялізацыю" нават фолку, отечественный храбрец лічыць, што немагчыма рабіць наўмысна з кожнай песні хіт.

— Гэта, канешне, ўжо бязглуздзіца і падман сябе і людзей. І менавіта на такім падмане была створана ўся савецкая акадэмічная песня. Яна наўмысна выглядала як быццам фальклёрная па тыпу: "Для чего вы, девочки, прекрасных любите". А гэта быў ніякі не фальклор!

Толькі вось людзям гэта зайшло, але не выхавала і сапсавала музычны густ.

Густ можна выхоўваць і праз якасныя музычныя фестывалі, але арганізаваць такое мерапрыемства – вялікая праца.

— Складанасцяў шмат з тымі ж спонсарамі. Ну няма ў нашым заканадаўстве нічога пра прэферэнцыі тым, хто дапамагае культурным з’явам! Былі нават выпадкі, калі людзі прапанавалі нам дапамогу, але каб мы ні ў якім разе іх не ўзгадвалі.

Гэта нашыя сучасныя абставіны. І фестываляў, якія яднаюць людзей вакол нейкай ідэі, зусім мелка. Ды і тыя вельмі падобныя адзін да аднаго.

Улада, па словах музыкi, таксама не асабліва жадае дапамагаць фолк-фестывалям. Але арганізатары не надта крыўдуюць.

— Канешне, дзяржаўная палітыка павінна спрыяць таму, каб такіх, як "Камяніца", у краіне было трыццаць. Але ж яны павінны быць зацікаўлены ў каштоўнасцях, якія прапануе менавіта гэты фестываль. А ўладам зараз несложна не да гэтага… І пакуль так адбываецца, "Камяніца" прапануе погляд на нацыянальную палітыку не зверху, а знізу. Гэта ўсе нашыя спробы рабіць нешта правільнае ў няправільных умовах…

19.11.16 Життєві історії.Сашко Положинський (співак, лідер гурту «Тартак

Записи по принципу Рандом:

• «Эта машина трудится в такси?!…
• «Слышали шутку про отечественных девушек легкого поведения…
• Соседи в пробках. фотограф саша…
• Автонеделя тут: «моторшоу» и гран-при монако
• «Соседи в пробках». шофер эвакуатора…
• «Неорганизованное мотосообщество»…

самые интересные для Вас статьи, подобранные по важим запросам:

• «Соседи в пробках». лявон вольскі…

  Соседи в пробках . Лявон Вольскі: Не варта даводзіць пратэсты да сілавога супрацьстаяння, бо ў Беларуci страляць у людей не пабаяцца Крыху больш за месяц…

• «Соседи в пробках». парламенцкi…

  Соседи в пробках . Парламенцкi карэспандэнт: Не дай Всевышний было абвесці Лукашэнку ў футболе — адразу біў па нагах! Калі Аляксандр Лукашэнка быў дэпутатам,…

• «Соседи в пробках». фермер и его…

  Соседи в пробках . Фермер и его Peugeot Boxer: Университеты производят экспертов для сельского хозяйства, а где они? В Минске на стройках все На семь дней…

• «Соседи в пробках». основной дедушка…

  Соседи в пробках . Основной Дедушка Холод страны — о собственных санях Hyundai, 18-детской и килограммовом костюме просьбе дабы мама не выпивала Уже 19 лет Владимир…

• Соседи в пробках. фотограф саша…

  Соседи в пробках. Фотограф Саша и его 33-летний Москвич : Что-то совершенно верно сломается на следующий день, а что-то – не знаешь, в то время, когда, но сломается по-любому Стать…

• «Соседи в пробках». таксист на…

  Соседи в пробках . Таксист на Geely: Если бы госслужащие брали Geely и подавали пример, в противном случае все на Mercedes да на Mercedes… Уже больше года китайские…

• «Соседи в пробках». зміцер вайцюшкевіч…

  Соседи в пробках . Зміцер Вайцюшкевіч: Дзіўна бачыць Благодарю деду за Победу на Mercedes GL 11 чэрвеня беларускі музыкант Зміцер Вайцюшкевіч прэзентаваў у…